Η Συστημική Θεωρία, βασισμένη στη καταγραφή λειτουργίας των συστημάτων (Bertalanffy, 1968), αρχικά αναπτύχθηκε στο χώρο της μηχανικής, βρίσκοντας αργότερα εφαρμογή και σε άλλους επιστημονικούς τομείς όπως αυτόν της Πληροφορικής, της Φυσικής και της Βιολογίας.

Το άτομο ορίζεται ως μια βιοψυχοκοινωνική ολότητα που βρίσκεται σε διαρκή αλληλεπίδραση με τα υπόλοιπα μέλη του εκάστοτε συστήματος. Μια οικογένεια, μια θεραπευτική ή εργασιακή ομάδα, μια σχολική τάξη, μια επιχείρηση αποτελούν το καθένα χωριστά ένα ζωντανό σύστημα.

Σύμφωνα με την συστημική προσέγγιση, γεννιόμαστε και εξελισσόμαστε μέσα σε συστήματα, με κυρίαρχο αυτό της οικογένειας. Σε όλα τα συστήματα, κάθε μέλος, συνδέεται με τα άλλα μέλη με ένα πλέγμα σχέσεων, που υπερβαίνει τα μέλη και καθορίζει την πορεία και την εξέλιξη όλων. Επομένως, η οικογένεια, όπως κάθε ζωντανό σύστημα, δεν είναι μια απλή σύναξη ατόμων, αλλά ένα σύστημα με τη δική του δομή, τους δικούς του κανόνες και στόχους . Tα συμπτώματα, οι δυσκολίες, αλλά και οι αλλαγές που μπορεί να παρουσιάσει ένα άτομο στην προσωπική του πορεία, είναι σε άμεση αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση με τα σημαντικά συστήματα στα οποία ανήκει.

Η εφαρμογή της συστημικής προσέγγισης στην θεραπευτική σχέση εστιάζεται στην κατανόηση του αιτήματος για βοήθεια του ατόμου ή της οικογένειας, σε σχέση με τους ρόλους και τη θέση του καθενός στο συγκεκριμένο σύστημα και στην συγκεκριμένη φάση της ανάπτυξής τους.