Η πληθώρα της βιβλιογραφίας ως προς την ανατροφή των παιδιών πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι η γονεϊκότητα είναι ένας αγώνας δρόμου όπου στόχος είναι η απονομή του βραβείου ενός « τέλειου γονέα».

Υπό αυτό το πρίσμα, παρατηρούμε γονείς που αναμετριούνται με συνεχείς ματαιώσεις , στερώντας από τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους την ευκαιρία να ακούσουν και να κατανοήσουν τις ανάγκες τους αλλά και να συναντηθούν αυθεντικά.

Η σχέση γονέων – παιδιού είναι μια σχέση που συνεχώς μεταβάλλεται και εξελίσσεται, αλλά και μία σχέση που χρειάζεται τη σταθερότητα της επιθυμίας για επικοινωνία, μοίρασμα και συνάντηση.

Μέσα από την συμβουλευτική γονέων, οι ίδιοι επεξεργάζονται τις άμεσες πραγματικές τους ανάγκες και τις συναισθηματικές και πρακτικές δυσκολίες που προκύπτουν μέσα από το συγκεκριμένο ρόλο. Κατά την διεργασία, ενισχύεται η αυτοπεποίθηση ως προς τον γονεϊκό τους ρόλο, ώστε να βελτιώσουν την ποιότητα των σχέσεων με τα παιδιά τους.