Είναι αρκετές οι φορές που παρατηρούμε ανθρώπους να απευθύνονται στη ψυχοθεραπεία όταν βρίσκονται σε κρίση ή σε μια μεταβατική φάση στην οποία το παλιό δεν ισχύει πια και το καινούργιο δεν υπάρχει ακόμα. Άλλες πάλι φορές καταφεύγουν στην ψυχοθεραπεία άνθρωποι που υποκινούνται από την διάθεση και την υπαρξιακή τους ανάγκη για ενδοσκόπηση και ανάπτυξη.

Η σχέση του ζευγαριού λειτουργεί ως ένας ζωντανός οργανισμός που χρειάζεται συνεχή φροντίδα. Πολλές φορές οι προσδοκίες και η επιθυμία για επικοινωνία, συντροφικότητα και μοίρασμα οδηγεί σε παρεξηγήσεις, ματαιώσεις, τσακωμούς, φόβους, ενοχές.

Η εκδήλωση συμπτώματος πολλές φορές κινητοποιεί την οικογένεια στο να αναζητήσει βοήθεια. Στην οικογενειακή θεραπεία, τα μέλη της οικογένειας καλούνται να διαβάσουν την ιστορία τους από την αρχή χρησιμοποιώντας το σύμπτωμα ως μία πόρτα που αποκαλύπτει την ανάγκη για επαναπροσδιορισμό των σχέσεων.

Η θεραπευτική διαδικασία δημιουργεί τους όρους, ώστε ο έφηβος να νιώσει ασφαλής προκειμένου να ακουμπήσει και να επεξεργαστεί τη δυσκολία του. Δώρα της ψυχοθεραπείας είναι η κατανόηση συναισθήματος καθώς και η δημιουργία ή ενίσχυση λειτουργικών δεσμών με τους σημαντικούς δικούς του (οικογένεια, συμμαθητές, παιδαγωγούς).

Η πληθώρα της βιβλιογραφίας ως προς την ανατροφή των παιδιών πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι η γονεϊκότητα είναι ένας αγώνας δρόμου όπου στόχος είναι η απονομή του βραβείου ενός « τέλειου γονέα».

Στην διαδικτυακή συνεδρία διαφυλάσσονται πλήρως οι πρακτικές αλλά και η δεοντολογία της δια ζώσης ψυχοθεραπείας έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας ασφαλής τόπος συνάντησης που θα επιτρέπει την προσωπική διεργασία του θεραπευόμενου χωρίς εκπτώσεις.